گنجشک ها...

اما پرنده 

زمستان در پیش است...

برف خواهد آمد...

و لانه ی تو در مسیر آب و برف....

هیزم برای کلبه ی زمستانیت 

جمع کرده ای؟

من خواب دیده ام!

خواب طوفان

خواب گرد باد

تورا خواهند بلعید 

به فوج پرندگان 

بیاندیش

و بی تردید

دستت را 

دراز کن 

در مسیر نور 

آنجا که 

کرکس ها 

نباشند...

گنجشک ها......

وقت هجوم بر پوسیدگی افکار

تو هنوز خیره به ماه

دعای شب میخوانی 

و تصویری را

با موهای پریشان 

و انگشت به لب 

نقاشی میکنی

بر بام خانه ات 

ای مانده در پستوی خود

اسبانت را

چطور نگه می داری

قافله رفت

خواب پسینت را 

در خورجین بگذار

هنوز می توانی 

به قتفله برسی 

بر جاده بتاز ...

گنجشک ها......

بالهایم را سپر بلا می کنم 

بالهایم...

فریاد هایم حلقه بر گوش 

فریادهایم ...

که تیغ را 

از گردنت بردار 

بالهایم را می گشایم 

تا آسمانی شود

پر ستاره 

و تو را زیر نور ماه 

نگهدارد 

بالهایم را می گشایم 

که قردا با خورشید

در آسمان بدرخشم 

و شکست او را به سخره بگیرم...

گنجشک ها......

دیگر کمر راست نخواهد کرد

اینقدر خراب زندگی شد

حالا دیگر خمره خاک آلود 

خمیازه کشدار می کشد

در فراق مروارید های مستانه اش 

آخ خوشه ها شوق رقص داشتند 

به سوگ  نشسته در تکرار وسوسه خویش 

کینه نخل 

خرمن اعتماد را هم سوزاند 

گنجشک ها......

زمین چرخید و چرخیدزمان رنگ ستم گرفتقبرستان ها چیره شدندو مردگان ناقوس وار به رقص درآمدند عشق بوی مرگ گرفت و مادران نازاو مردن چون مادری دلسوزهمه را به خویش میخواندقلم ها همه در جوهر خود گنجشک ها......ادامه مطلب

بدرود گلهای, اناردر دهان زخمی درختو همسایگی کلاغانمانده از تاریخدر چارچوبی دگرگونهوامانده از اسبیکه چهار نعله می تازدو ما چون پیاده نظامی لنگان لنگان دگر دیسی زمان را گم کردهدر دالانهای تاریک افتاده ای گنجشک ها......ادامه مطلب

به حتم در تو ریشه دارد که مشق عشق را دیکته می کنیگهواره ها خوراک ماهیان شدو روشنایی در نبردی تن به تن به چنگ افسون و ریا افتادو مسخ شدگان،خرد و خورشید را فراموش و بیشه را به دستان حریص تبر سپردندوزان گنجشک ها......ادامه مطلب

این نفرین, زدگی چرا و چگونهجانهایشان را فرا گرفت!!!و چون غریقی به زیر می روداز فرط تقلاو هر روز محشری تازه دهان باز می کندو به نزاری مردم پوزخند میزنداین نفرین, زدگی بس بزرگ در دل تمدن ریشه دوانده که در گنجشک ها......ادامه مطلب

به راستی به شانس ایمان داری ؟شانس را می گویمهمسایه مرددو قرن بعد صدای صلوات گوش کوچه را پس زدو تابوت تابوت بن بست کوچه را شکستتا خود را به تردید آسمان و یقین به خاک بسپاردتو که هزار خورشید در خورجینت گنجشک ها......ادامه مطلب

شاید توفان آمده بود

که همه چیز را لنگه به لنگه 

جا گذاشته 

و بر سر هر کوچه 

ضحاکی را به پرسه نهاده

اما ریشه داد

نهال نسترن

در هراس چشمهای 

دخترکان 

چهار راه 

نرگس و باد 

گنجشک ها......